domingo, 3 de enero de 2010

Diario de viaje 01/01/2010

1-01-2.010

URTE BERRI ON.
Ayer , a lo largo de la noche os cruzamos muchos SMS con cariñosas felicitaciones.
El amanecer ha sido , perfecto , día estupendo , a pie de playa , playa de arena muy fina , agua templada , nos acercamos a una zona rocosa donde vemos como un grupo de mujeres recoge mejillones y un par de hombres pescan pulpos , llevan un cubo lleno, utilizan un largo palo , con una sardina y una necora atados en un extremo , y por debajo de ellos, 6 ganchos de acero , en los que cuando el pulpo se aferra a la comida, el pescador tira del palo y los pulpos quedan enganchados , delante nuestro sacan 4 o 5 piezas ¡ que envidia¡, el mar esta movido y los pescadores tienen que salir corriendo a la llegada de cada ola.
Según lo previsto , los mas valientes, nos echamos un baño y aprovechamos el tener habitaciones para ducharnos y afeitarnos.
Said y Mohamed, nos esperan muy formales junto al autobús , nos han pedido disculpas por lo sucedido ayer , ellos no tuvieron la culpa , volvieron a ser victimas de su situación.
Desayunamos todos juntos en el restaurante donde cenamos , muy bien, como siempre , café con leche para todos , excepto Koldo que desayuna con te y Jose Manuel que es chico Cola Cao.
Salimos zumbando dirección Dakhla , tenemos como 450 km llenos de controles policiales .
Llegamos a Dkhla ya de noche , cruzamos la ciudad, esta muy bien cuidada , aparcamos enfrente del edificio de correos , buen sitio para pasar la noche, Said y Mohamed, han terminado su viaje con nosotros , no traian ningun equipaje , asi que les damos una caja de ropa , les hemos ayudado a conseguir el numero de telefono de su hermano , les damos algo de dinero para que luego le puedan llamar , sen como unas castañuelas.
Cerramos el bus y damos un paseo para ver la ciudad , muy moderna y limpia , se ve que es un punto neurálgico y de cruce de culturas , ya hemos elegido donde vamos a cenar , entre calles nos vemos con los hijos adoptivos que acabamos de dejar , lo primero que han hecho con el dinero que les hemos dejado ha sido comprar tabaco, fuman como locos, nos saludan y nos dicen que ya han hablado con su hermano y que estan esperando a que llegue.
La cena ,bien muy cerquita del bus y en el paseo maritimo, nos dejan llevar nuestra bebida , sopas , pescado frito , estamos casi solos.
El nivel de precios de todo marruecos es muy inferior al que estamos acostumbrados , hemos tendido desayunos de zumo, café con leche y tostada, por 1 euro , la cena de navidad nos costo como 10 euros por cabeza y hemos hecho comidas por 3 euros persona.Dormimos donde habiamos aparcado .


01-01-201

Urteberria, Medebal Sahara sarreran hasi dugu gaurko ibilbidea, itsasoa alde batera eta basamortua bestera, paisaia ikaragarria. Errepidetik 50 metrora akantilatu latzak bistaratzen ditugu eta errepidearen eskubi aldera desertua (Bárdenas bezala baina “a lo bestia”). Kontrol polizialak 10 kmtik behin, aspergarriak, bakoitzean errutina berdina eta aurrera,!“Ondo” zainduta daukate Sahara Mendebaldea. Gaurko plana Dakhla ingurua iristea da.
Basamortu zeharkaldi honetan, denbora nonbaiten igaro egin behar eta autobusean hor ari dira jota su Abdouri musean erakutsi nahaiean, berak dioenez aurretik kurtso intentsibo bat egina du, baina, entzundakoa entzunda ez dakit ba! Mus-kideek diote:“a ti quién te ha dicho que el caballo es el rey”, piska bat nahastuta dabil, baina tira, berak ez du atzera egiten, laster denen gainetik jarriko dela dio.
Eguerdiko 2:30ak eta El Aiun pasatzen ari gera, atzoko blogean jaso genuen iritzia gogoratuz “Aminatu Haidar”i buruzko gogoetak etorri zaizkigu burura. Ez zaigu burutik pasa ere egin berataz galdetzea, zeren, gure oporren bukaera nondik norakoa izango den ez dugu arriskuan inolaz ere jarri nahi. Gaur, oraindano ikusitako herririk aurretauena iruditu zaigu (1975 urterarte Espainiako 53. probintziaren kapitala izan zen). Herri honen herritar erdia baino gehiagok Saharar jatorria duela hontutan hartuta, harrigarria egiten zaigu kaleetan beraien ikur arrastorik ere ez ikustea bai ordea marokoarren ikurrak, a zer errepresio polizi-militarra jasan behar dutena. Beste bat, kontuz ! beste "control polizial "aspergarri, pelma bat... Beno gainditu dugu hau ere, hurrengora arte, alegia hurrengo kontrola arte.
Bidaia luzea dugu gaurko honetan, beraz, bazkaltzera ere ez gara geldituko: 4 ogi hartu bidean eta aurrera. Jokin, Iñaki eta Koldo egunero bezala hor ari dira zintzo janari asuntoak antolatzen gaur bokadilo mutur batekin bazkaria egina. Txofertzan saio luzeak eginez Laxa eta Gabino, azke n hau Dire Straits laguntzarekin, egia esan, Gabinok arrazoi du: "autobusa hau musika honekin askoz hobe doa". Rubenek berriz, nahiko lanak baditu bere frantsez maila bikain horrekin, policía, militar eta gendarmeria sahiesten.

No hay comentarios:

Publicar un comentario